Vandaag naar Scheveningen haven. Het stormde aardig, dus mooie golven en opspattend water. Gelijktijdig was het tijd voor zonsondergang.
Hierbij een aantal foto's.
zondag 27 november 2011
Van de Zee Doordrongen
Gisteren geopend. De expositie Van de Zee Doordrongen. Een expositie met werk van 12 Pulchri-kunstenaars bij Muzee Schevingen te Scheveningen .
De uitnodiging:
Twee van mijn werken die op de tentoonstelling te koop zijn.
Zonder Titel, 2011, acryl en olie op doek, 40 x 50 cm
Zonder Titel, 2011, acryl en olie op doek, 12 x 18 cm
Voor meer informatie kunt u kijken op:
www.muzee.nl
www.terugnaardezee.nl
De uitnodiging:
Twee van mijn werken die op de tentoonstelling te koop zijn.
Voor meer informatie kunt u kijken op:
www.muzee.nl
www.terugnaardezee.nl
vrijdag 21 oktober 2011
AWD
Afgelopen weekend 2 dagen door de Amsterdamse Waterleiding Duinen gewandeld. De eerste dag vooral verwonderd. De tweede dag met een fototoestel op pad geweest. Toen ik klein was wel eens in de AWD geweest, maar vaker in het nabijgelegen Leyduin en Groenendaal. Nu een weekend het duin in.
Waar ik me op zaterdag over verwonderde, was de leegte die in het AWD aanwezig is. We hebben vooral door het bosgebied in het duin gelopen. Het is hier niet zo dicht als in het bos zelf. Vaak zijn er open plekken en mooie uitzichten over de verschillende waterpartijen.
Waar ik me op zaterdag over verwonderde, was de leegte die in het AWD aanwezig is. We hebben vooral door het bosgebied in het duin gelopen. Het is hier niet zo dicht als in het bos zelf. Vaak zijn er open plekken en mooie uitzichten over de verschillende waterpartijen.
zaterdag 17 september 2011
DICHTER IN DE ZEEVANG 2011 - THUIS
Vorige week is de expositie 'Dichter in de Zeevang' geopend. Stichting Kunstzee heeft weer van zich laten horen. Dit jaar met veel poëzie en met beeldende kunst in de vorm van kistjes. De kistjes verbeelden het thema: 'Het huis van mijn jeugd'. Maanden heb ik geworsteld met het thema. Een thema dat intrigeert, maar wat wil je laten zien. Hoe persoonlijk wil je het maken.
Ik heb veel gebrainstormd en uiteindelijk ook vele schetsen gemaakt. Uiteindelijkhttp://www.blogger.com/img/blank.gif heeft het idee zich steeds meer gevormd tot het uiteindelijke kistje, zie hieronder.
Ilse van den Berk,Het huis van mijn Jeugd, 2011
Bent u geïnteresseerd. Op 18 september en 25 september kunt u het kistje nog bewonderen. De 18de in schardam omringd door Nederlandse poëzie. Op 25 september in Oosthuizen met buitenlandse poëzie met daarbij uitleg of vertaling.
Hierbij de algemene uitnodiging.
Voor meer info kun je kijken op de site van Kunstzee: www.kunstzee.nl
Ik heb veel gebrainstormd en uiteindelijk ook vele schetsen gemaakt. Uiteindelijkhttp://www.blogger.com/img/blank.gif heeft het idee zich steeds meer gevormd tot het uiteindelijke kistje, zie hieronder.
Bent u geïnteresseerd. Op 18 september en 25 september kunt u het kistje nog bewonderen. De 18de in schardam omringd door Nederlandse poëzie. Op 25 september in Oosthuizen met buitenlandse poëzie met daarbij uitleg of vertaling.
Hierbij de algemene uitnodiging.
Voor meer info kun je kijken op de site van Kunstzee: www.kunstzee.nl
zaterdag 20 augustus 2011
Onderzeebootloods
Vandaag een bezoek gebracht aan de Onderzeebootloods op het RDM terrein. Ik ben redelijk blanco naar de loods gegaan. Ik heb een fascinatie voor oude industriele gebouwen. Met het binnenkomen van de loods werd ik getroffen door de 'ontvangstloods'. Het spektakel van kleuren, verval en industriele grootheid had me al te pakken.
Na een introfilm, kregen we kort uitleg van het werk. Bleek dat ik het werk van deze kunstenaars al eerder heb gezien op de Bienale van Venetie in 2009. Dat beeld had ik in mijn hoofd, maar wat ik nu zou zien, geen idee. Met veel zin zijn we de loods ingewandeld. Via een tunnel werd je langzaam het werk ingezogen. Na een tijdje door het werk van Elmgreen & Dragset te hebben gelopen, begint het werk langzaam op je in te werken. Er gebeurt van alles. Ben je toeschouwer of deelnemer? Je voelt je een voyeur. Je gluurt door ramen bij de mensen naar binnen. Hoe zit hun interieur eruit, hoe leven ze. Zo krijg je een korte blik op verschillende culturen. een beeld van hoe we in het dagelijks leven ook leven. Alleen is de afstand tot elkaar anders en gluur je niet bij de buren naar binnen.
Gluren bij de buren
Daarnaast moet je goed opletten of dat wat je ziet en hoort wel daadwerkelijk bij elkaar hoort. Zo kun je in een kamer met de voetbalwedstrijd meekijken, maar na wat beter geluisterd te hebben, blijkt het commentaar bij een andere wedstrijd te horen. Alles wat je ziet is dus niet altijd wat je ook met al je andere zintuigen waarneemt. Het laat zien hoe bedrieglijk de wereld soms kan zijn.
De loods is een mooie plek voor deze surrealistische tentoonstelling, genaamd 'The One & The Many'. De sfeer die de loods oproept met zijn gedimde licht wordt nog extra versterkt door de 'figuranten'. Het is een donkere, wat grimmige sfeer waar er ruimte is voor de randen van de samenleving. Elmgreen & Dragset schuwen het spelen met deze randen niet. Na enige tijd rondgedoold te hebben, ben ik met een enerverend gevoel weer naar buiten gegaan. Ik zou zo'n expositie toch snel laten schieten, maar ik vond het zeer de moeite waard om de wereld die in de loods gecreëerd is te ervaren. Ik denk met mooie herinneringen terug aan deze ervaringstheater, wat ik eigenlijk een beter omschrijving vind.
Na een introfilm, kregen we kort uitleg van het werk. Bleek dat ik het werk van deze kunstenaars al eerder heb gezien op de Bienale van Venetie in 2009. Dat beeld had ik in mijn hoofd, maar wat ik nu zou zien, geen idee. Met veel zin zijn we de loods ingewandeld. Via een tunnel werd je langzaam het werk ingezogen. Na een tijdje door het werk van Elmgreen & Dragset te hebben gelopen, begint het werk langzaam op je in te werken. Er gebeurt van alles. Ben je toeschouwer of deelnemer? Je voelt je een voyeur. Je gluurt door ramen bij de mensen naar binnen. Hoe zit hun interieur eruit, hoe leven ze. Zo krijg je een korte blik op verschillende culturen. een beeld van hoe we in het dagelijks leven ook leven. Alleen is de afstand tot elkaar anders en gluur je niet bij de buren naar binnen.
Daarnaast moet je goed opletten of dat wat je ziet en hoort wel daadwerkelijk bij elkaar hoort. Zo kun je in een kamer met de voetbalwedstrijd meekijken, maar na wat beter geluisterd te hebben, blijkt het commentaar bij een andere wedstrijd te horen. Alles wat je ziet is dus niet altijd wat je ook met al je andere zintuigen waarneemt. Het laat zien hoe bedrieglijk de wereld soms kan zijn.
De loods is een mooie plek voor deze surrealistische tentoonstelling, genaamd 'The One & The Many'. De sfeer die de loods oproept met zijn gedimde licht wordt nog extra versterkt door de 'figuranten'. Het is een donkere, wat grimmige sfeer waar er ruimte is voor de randen van de samenleving. Elmgreen & Dragset schuwen het spelen met deze randen niet. Na enige tijd rondgedoold te hebben, ben ik met een enerverend gevoel weer naar buiten gegaan. Ik zou zo'n expositie toch snel laten schieten, maar ik vond het zeer de moeite waard om de wereld die in de loods gecreëerd is te ervaren. Ik denk met mooie herinneringen terug aan deze ervaringstheater, wat ik eigenlijk een beter omschrijving vind.
woensdag 3 augustus 2011
Schetsjes
Ik ben begonnen om vanuit oude schildersdoeken te gaan experimenteren. Wat levert de ondergrond op waarmee ik mag beginnen. Hoe kan ik hier op verder? De doekjes geven een vrijheid waardoor het ook ruimte schept om nieuwe dingen uit te proberen. Om te zien wat er gebeurt als ik het een of juist het ander doet. Een mooi experiment met een leuk resultaat.
zondag 24 juli 2011
Onderzoek Huis van mijn Jeugd
Voor het project Kunstzee ben ik bezig met het maken van een kistje met als thema Huis van mijn Jeugd. Hiervoor ben ik al enige tijd op zoek naar Het Huis van mijn Jeugd. Wat betekent dat? Maar ook wat betekent het huis en mijn jeugd afzonderlijk en hoe kan ik het in elkaar voegen. Is mijn beeld algemeen of specifiek.
Ondertussen ben ik ook voorbeelden aan het maken. Kleine kistjes om te kijken wat werkt en wat niet werk. Hieronder een paar voorbeelden.
Ondertussen ben ik ook voorbeelden aan het maken. Kleine kistjes om te kijken wat werkt en wat niet werk. Hieronder een paar voorbeelden.
dinsdag 19 juli 2011
Carl Fredrik Hill
Vandaag een stukje over Carl Fredrik Hill (31 mei 1849 - 22 februari 1911). Hill was een Zweedse schilder. Dit jaar is het 100 jaar geleden dat hij is overleden. Een goed moment om deze schilder in Nederland weer eens onder de aandacht te brengen.
Het werk van Hill wordt gekenmerkt door twee heel verschillende perioden. Hill begon zijn carriere als landschapschilder, waarin hij de noordelijke romantiek probeerde te verenigen met de frisse ‘plein-air’aanpak van Franse kunstenaars. Het werk was vooral heel braaf. Tijdens zijn verblijf in Parijs begon Hill steeds meer last te krijgen van schizofrenie. Gecombineerd met het overlijden van zijn lievelingszus werd Hill opgenomen. Zijn moeder en zus hebben hem tenslotte naar huis gehaald en daar heeft hij de resterende 28 jaar gewoond.
Seine-Landschaft bei Bois-Le-Roi, 1877
Bron: Wikipedia
In de periode dat Hill weer thuis woonde in Lund kwam hij nauwelijks buiten. Hij kwam zelfs zijn kamer nauwelijks uit. Het werk dat Hill in de laatste 28 jaar van zijn leven maakte, is onvergelijkbaar met zijn eerdere werk. Hoe braaf zijn eerste werk was, hoe expressief en symbolisch zijn latere werk is. Daarnaast had hij de schilderkwast verbannen. Hij tekende alleen nog maar. Nu vertoont de natuur zijn kolossale vernietigende kracht. Mogelijk een weerspiegeling van Hills eigen gevoelsleven. In zijn tekeningen komen enorme figuren, symbolische motieven en een sterk aangezette expressieve beeldtaal.
Titel onbekend
Helaas zullen we een deel van zijn werk nooit meer kunnen aanschouwen. Veel van zijn werk is vernietigd. In Parijs door zijn vrienden die bang waren dat zijn werk verkeerd begrepen werd en in Lund door zijn zuster die erotisch getinte werken vernietigde.
Bibliografie:
1. Tijs Goldschmidt, Geen tekeningen maar een noodkreet, 4-07-2003, pag 21, NRC Handelsblad,
2. Carl Fredrik Hill in het Centraal Museum, Eerste tekeningententoonstelling van Hill in Nederland, persbericht, 8 mei 2003, Centraal Museum, Utrecht, tentoonstelling 17/5 – 17/8/2003
3. Robbert Roos, Carl Frederik Hill, Kunstbeeld, no 7/8, 2003
4. Thea Figee, Grillen van tomeloos creatieve geest, Carl Fredrik Hill: werken als een grote fantasie, Utrechts Nieuwblad, 03-07-2003
Het werk van Hill wordt gekenmerkt door twee heel verschillende perioden. Hill begon zijn carriere als landschapschilder, waarin hij de noordelijke romantiek probeerde te verenigen met de frisse ‘plein-air’aanpak van Franse kunstenaars. Het werk was vooral heel braaf. Tijdens zijn verblijf in Parijs begon Hill steeds meer last te krijgen van schizofrenie. Gecombineerd met het overlijden van zijn lievelingszus werd Hill opgenomen. Zijn moeder en zus hebben hem tenslotte naar huis gehaald en daar heeft hij de resterende 28 jaar gewoond.
Seine-Landschaft bei Bois-Le-Roi, 1877
Bron: Wikipedia
In de periode dat Hill weer thuis woonde in Lund kwam hij nauwelijks buiten. Hij kwam zelfs zijn kamer nauwelijks uit. Het werk dat Hill in de laatste 28 jaar van zijn leven maakte, is onvergelijkbaar met zijn eerdere werk. Hoe braaf zijn eerste werk was, hoe expressief en symbolisch zijn latere werk is. Daarnaast had hij de schilderkwast verbannen. Hij tekende alleen nog maar. Nu vertoont de natuur zijn kolossale vernietigende kracht. Mogelijk een weerspiegeling van Hills eigen gevoelsleven. In zijn tekeningen komen enorme figuren, symbolische motieven en een sterk aangezette expressieve beeldtaal.
Helaas zullen we een deel van zijn werk nooit meer kunnen aanschouwen. Veel van zijn werk is vernietigd. In Parijs door zijn vrienden die bang waren dat zijn werk verkeerd begrepen werd en in Lund door zijn zuster die erotisch getinte werken vernietigde.
Bibliografie:
1. Tijs Goldschmidt, Geen tekeningen maar een noodkreet, 4-07-2003, pag 21, NRC Handelsblad,
2. Carl Fredrik Hill in het Centraal Museum, Eerste tekeningententoonstelling van Hill in Nederland, persbericht, 8 mei 2003, Centraal Museum, Utrecht, tentoonstelling 17/5 – 17/8/2003
3. Robbert Roos, Carl Frederik Hill, Kunstbeeld, no 7/8, 2003
4. Thea Figee, Grillen van tomeloos creatieve geest, Carl Fredrik Hill: werken als een grote fantasie, Utrechts Nieuwblad, 03-07-2003
maandag 18 juli 2011
Een dagje regen en storm in DH
Donderdag een dagje door Den Haag gereisd. Tussen twee afspraken door nog even naar het Gemeentemuseum geweest. Door de hele stad kwam je paraplu's tegen. Mooie objecten van staketsels met wat doek. Mogelijk kan ik hier later nog iets mee.
vrijdag 1 juli 2011
Ben Akkerman
Bij Saksala ArtRadius in Finland ben ik een boekje tegen gekomen van een expo van Ben Akkerman (1920-2010) in Boijmans van Beuningen enige tijd geleden. Het werk van Ben Akkerman in de betreffende catalogus sprak mij direct aan. Het werk is heel helder, geordend en geminimaliseerd. Dit besloot mij om het werk van Ben Akkerman wat nader te onderzoeken. Bij terugkomst in Nederland zag ik dat er een expositie was met werk Ben Akkerman in het Rijksmuseum Twente. Akkerman heeft zijn hele leven in Enschede gewoond en heeft een deel van zijn werk aan het Rijksmuseum Twente in Enschede en het Gemeentemuseum te Den Haag geschonken. Tijd om de werken in het echt te bekijken. Helaas besloeg de expo maar 2 ruimten met schilderwerk. Ik had graag meer werk willen zien en ook specifiek zijn tekeningen.
Ben Akkerman, Zonder Titel, 1994,
acrylverf op doek op geplastificeerd spaanplaat.
Bron: Van Abbemuseum, Eindhoven
Het teken- en schilderwerk van Ben Akkerman zijn twee sporen, die elkaar aanvullen of versterken. Zijn schilderijen gebruikt hij daar waar de tekening op papier zijn mogelijkheden bereikt heeft, zoals het schilderen van de randen of waar hij zocht naar een objectwerking. De schilderijen op de expositie in Rijksmuseum Twente laten dit vooral zien. Heel subtiel heeft hij de randen, en zeer smalle strook op het hoofdvlak, een afwijkende kleur gegeven. Hierdoor wordt de monochromie in zijn werk doorbroken. Andere werken waren monochroom van kleur, maar had hij door het spelen met laagdiktes structuren aangebracht in de monochromie. In zijn schilderijen gaat Ben Akkerman nauwgezet te werk. Zijn schilderijen bestaan uit vele verflagen, die hij tussentijds weer bewerkt. Hierdoor krijgt het werk een extra uitdrukkingskracht en levendigheid. Het stopt niet bij een eenkleurige laag.
Ben Akkerman, Zonder titel, 1978-1979
inkt en krijt, 23 x 22,5 cm.
Bron: Rijksmuseum Twenthe, Enschede
Voor zijn tekeningen kan ik me alleen baseren op de tekst en werken in de catalogus en de werken die ik op internet heb kunnen vinden. Dit kan ik plaatsen ten opzichte van zijn schilderwerk. In zijn tekeningen onderzoekt hij de verschillende manieren waarop je met lijnen kunt werken. Niet alleen met potlood op papier, maar bijvoorbeeld ook de mogelijkheden die je met een mesje of radeergom kunt bewerkstelligen. Lijnspelen bevolken dan ook veelal zijn tekeningen. Deze lijnen zijn vaak niet doorgetrokken, maar worden door de behandeling die hij geeft, vaak onderbroken. Daarnaast ogen de lijnen in zijn werken recht, maar hebben bij goed bestuderen kleine haperingen. Juist deze effecten van de lijn geeft het werk een poëtische sfeer.
Het werk van Ben Akkerman heeft mij uitgenodigd om zijn werk meer te onderzoeken en op onderzoek uit te gaan naar informatie over deze fantastische kunstenaar. Er volgt later misschien nog wel meer over info.
In mijn schilderproject ‘Schwarze Revier Revised’ heeft Ben Akkermanmij geïnspireerd om de ideeën die ik in zijn werk vond te vertalen naar mijn eigen schilderijen. Klik hier voor weergave Schwarze Revier Revised #14 die vooral op zijn tekeningen is gebaseerd en Schwarze Revier Revised #23 wat vooral op zijn schilderijen is gebaseerd.
Bibliografie: tentoonstellingscatalogus Ben Akkerman, Tekeningen, Boymans van Beuningen Rotterdam, 8 april 1990 tm 27 mei 1990. Tekst: 'Licht door het Papier' door Hans Sizoo
acrylverf op doek op geplastificeerd spaanplaat.
Bron: Van Abbemuseum, Eindhoven
Het teken- en schilderwerk van Ben Akkerman zijn twee sporen, die elkaar aanvullen of versterken. Zijn schilderijen gebruikt hij daar waar de tekening op papier zijn mogelijkheden bereikt heeft, zoals het schilderen van de randen of waar hij zocht naar een objectwerking. De schilderijen op de expositie in Rijksmuseum Twente laten dit vooral zien. Heel subtiel heeft hij de randen, en zeer smalle strook op het hoofdvlak, een afwijkende kleur gegeven. Hierdoor wordt de monochromie in zijn werk doorbroken. Andere werken waren monochroom van kleur, maar had hij door het spelen met laagdiktes structuren aangebracht in de monochromie. In zijn schilderijen gaat Ben Akkerman nauwgezet te werk. Zijn schilderijen bestaan uit vele verflagen, die hij tussentijds weer bewerkt. Hierdoor krijgt het werk een extra uitdrukkingskracht en levendigheid. Het stopt niet bij een eenkleurige laag.
inkt en krijt, 23 x 22,5 cm.
Bron: Rijksmuseum Twenthe, Enschede
Voor zijn tekeningen kan ik me alleen baseren op de tekst en werken in de catalogus en de werken die ik op internet heb kunnen vinden. Dit kan ik plaatsen ten opzichte van zijn schilderwerk. In zijn tekeningen onderzoekt hij de verschillende manieren waarop je met lijnen kunt werken. Niet alleen met potlood op papier, maar bijvoorbeeld ook de mogelijkheden die je met een mesje of radeergom kunt bewerkstelligen. Lijnspelen bevolken dan ook veelal zijn tekeningen. Deze lijnen zijn vaak niet doorgetrokken, maar worden door de behandeling die hij geeft, vaak onderbroken. Daarnaast ogen de lijnen in zijn werken recht, maar hebben bij goed bestuderen kleine haperingen. Juist deze effecten van de lijn geeft het werk een poëtische sfeer.
Het werk van Ben Akkerman heeft mij uitgenodigd om zijn werk meer te onderzoeken en op onderzoek uit te gaan naar informatie over deze fantastische kunstenaar. Er volgt later misschien nog wel meer over info.
In mijn schilderproject ‘Schwarze Revier Revised’ heeft Ben Akkermanmij geïnspireerd om de ideeën die ik in zijn werk vond te vertalen naar mijn eigen schilderijen. Klik hier voor weergave Schwarze Revier Revised #14 die vooral op zijn tekeningen is gebaseerd en Schwarze Revier Revised #23 wat vooral op zijn schilderijen is gebaseerd.
Bibliografie: tentoonstellingscatalogus Ben Akkerman, Tekeningen, Boymans van Beuningen Rotterdam, 8 april 1990 tm 27 mei 1990. Tekst: 'Licht door het Papier' door Hans Sizoo
zondag 22 mei 2011
Nieuw-Haamstede - Renesse
Vrijdag had ik een overleg in Nieuw-Haamstede voor de kunstschouw. Na het overleg heb ik een tochtje over het strand gemaakt naar Renesse. Onderweg veel inspiratie opgedaan voor mijn schilderijen voor de expositie Terug naar Zee aan het eind van het jaar.
vrijdag 20 mei 2011
Venetiaanse en Vlaamse Primitieven
Begin mei ben ik een dagje naar Brussel geweest. Ik heb een bezoek gebracht aan de expositie van de Venetiaanse en Vlaamse Primitieven. Tijdens mijn opleiding heb ik me al verdiept in de schilderkunst van Florence. Onder andere via de schilderijen van Pierro della Francesca, Perugino en Fillipino Lippi. Nu dus wat meer verdieping in een andere schilderschool uit Italië.
In de schilderijen van Pierro della Francesca ging het heel erg over de geometrische vormen en hoe deze gezamenlijk te gebruiken. Wiskunde was een heel belangrijk element zijn schilderijen. In de Venetiaanse schilderijen zie je ook geometrische vormen om de ruimte te benadrukken. Tijdens deze expositie in BOZAR wordt stil gestaan bij de uitwisseling van Vlaamse schilders en de Venetiaanse schilders.
Waar zijn de overeenkomsten en waar zijn de verschillen. Zo hebben de Ventiaanse schilders het schilderen met olieverf als eerste geïntroduceerd in Italië. Ze hebben dit overgenomen vanuit Vlaanderen. Ook hebben de Vlaamse schilderijen gezorgd voor een meer psychologische benadering van de figuren die ze in Venetië schilderde. De schilderijen kregen hierdoor meer diepgang. De voorheen meer iconografische benadering van de schilderijen veranderde hierdoor sterk. Zo ging het portret van profiel naar 3/4.
Waarom spreken deze schilderijen mij aan en wat kan ik er voor mezelf mee? Dit ligt niet zozeer in de psychologische benadering, maar mogelijk meer in de iconografische interpretatie die er in het oude werk nog duidelijk aanwezig was. Ook het gebruik van de architectuur in de schilderijen spreekt mij erg aan. De expositie begon onder andere met een “portret van een patriciër” van Vittore Carpaccio. Een schilderijen die mijn interesse had gewekt. Wat een mooi schilderij. Het schilderij werkt voor mij heel erg abstract. Het gebruik van het zwart met het rode tegen de blauwe achtergrond. Mooie kleurcombinatie en abstracte vormen. Zelfs het gezicht wordt meegetrokken in die abstractie. Doet me ook erg denken aan de schilderijen van Pierro della Francesca.
Verder in de tentoonstelling waren schilderijen te zien uit het einde van de 15e eeuw. Hierin werden Maria en Jezus geportretteerd voor een wand met ramen, maar ook andere architecturale opbouwen werden gebruikt. Bij het zien van deze schilderijen voelde ik de aandrang om deze architectuur verder te gaan onderzoeken. Ik heb het gevoel dat er in deze schilderijen antwoorden liggen die ik kan gebruiken in mijn eigen werk.
Met veel plezier heb ik de expositie verder bezocht. Meest indruk wekkend vond ik het schilderij “Heilige Drievuldigheid” van Pieter Paul Rubens. De emotie, de mystiek maar ook de dieptewerking van dit schilderij vond ik erg mooi. Een schilderij die een hoop dingen op een ontzettend indrukwekkende manier bij elkaar brengt. Alleen dit schilderij was al de moeite waard om de expositie te bezoeken.
Met veel plezier kijk ik terug op deze expositie. Mooi en fascinerend werk. Ik had al langer de behoefte om me weer te verdiepen in de Renaissance en Barok, maar deze expositie heeft deze behoefte versterkt. Ook de verschillen tussen Florence, Venetië en Vlaanderen hebben me geïntrigeerd. Er volgt vast meer.
In de schilderijen van Pierro della Francesca ging het heel erg over de geometrische vormen en hoe deze gezamenlijk te gebruiken. Wiskunde was een heel belangrijk element zijn schilderijen. In de Venetiaanse schilderijen zie je ook geometrische vormen om de ruimte te benadrukken. Tijdens deze expositie in BOZAR wordt stil gestaan bij de uitwisseling van Vlaamse schilders en de Venetiaanse schilders.
Waar zijn de overeenkomsten en waar zijn de verschillen. Zo hebben de Ventiaanse schilders het schilderen met olieverf als eerste geïntroduceerd in Italië. Ze hebben dit overgenomen vanuit Vlaanderen. Ook hebben de Vlaamse schilderijen gezorgd voor een meer psychologische benadering van de figuren die ze in Venetië schilderde. De schilderijen kregen hierdoor meer diepgang. De voorheen meer iconografische benadering van de schilderijen veranderde hierdoor sterk. Zo ging het portret van profiel naar 3/4.
Waarom spreken deze schilderijen mij aan en wat kan ik er voor mezelf mee? Dit ligt niet zozeer in de psychologische benadering, maar mogelijk meer in de iconografische interpretatie die er in het oude werk nog duidelijk aanwezig was. Ook het gebruik van de architectuur in de schilderijen spreekt mij erg aan. De expositie begon onder andere met een “portret van een patriciër” van Vittore Carpaccio. Een schilderijen die mijn interesse had gewekt. Wat een mooi schilderij. Het schilderij werkt voor mij heel erg abstract. Het gebruik van het zwart met het rode tegen de blauwe achtergrond. Mooie kleurcombinatie en abstracte vormen. Zelfs het gezicht wordt meegetrokken in die abstractie. Doet me ook erg denken aan de schilderijen van Pierro della Francesca.
Verder in de tentoonstelling waren schilderijen te zien uit het einde van de 15e eeuw. Hierin werden Maria en Jezus geportretteerd voor een wand met ramen, maar ook andere architecturale opbouwen werden gebruikt. Bij het zien van deze schilderijen voelde ik de aandrang om deze architectuur verder te gaan onderzoeken. Ik heb het gevoel dat er in deze schilderijen antwoorden liggen die ik kan gebruiken in mijn eigen werk.
Met veel plezier heb ik de expositie verder bezocht. Meest indruk wekkend vond ik het schilderij “Heilige Drievuldigheid” van Pieter Paul Rubens. De emotie, de mystiek maar ook de dieptewerking van dit schilderij vond ik erg mooi. Een schilderij die een hoop dingen op een ontzettend indrukwekkende manier bij elkaar brengt. Alleen dit schilderij was al de moeite waard om de expositie te bezoeken.
Met veel plezier kijk ik terug op deze expositie. Mooi en fascinerend werk. Ik had al langer de behoefte om me weer te verdiepen in de Renaissance en Barok, maar deze expositie heeft deze behoefte versterkt. Ook de verschillen tussen Florence, Venetië en Vlaanderen hebben me geïntrigeerd. Er volgt vast meer.
dinsdag 10 mei 2011
Scheveningse strand
Vandaag ben ik naar Scheveningen getogen. Ik heb een aantal uren op het strand gezeten om inspiratie op te doen voor werk dat ik wil insturen naar de Terug naar Zee expositie in Muzee, Den Haag in november van dit jaar.
Op het strand geïnspireerde schilderijen ontstaan niet zomaar, daarvoor is het goed om wat tijd aan het strand door te brengen. Vandaag een eerste dag ter inspiratie.
Mogelijk dat een paar uur aan het strand ook input kan geven op de diverse 'horizon-schilderijen' die mijn atelier bevolken.
Wat strandimpressies:
De eerste schets:
Op het strand geïnspireerde schilderijen ontstaan niet zomaar, daarvoor is het goed om wat tijd aan het strand door te brengen. Vandaag een eerste dag ter inspiratie.
Mogelijk dat een paar uur aan het strand ook input kan geven op de diverse 'horizon-schilderijen' die mijn atelier bevolken.
Wat strandimpressies:
De eerste schets:
Abonneren op:
Posts (Atom)