Thorn Prikker, Van Dongen in vergelijking met Tuymans.

Vandaag ben ik naar Museum Boymans van Beuningen geweest. Na een maand me vooral verdiept te hebben in Luc Tuymans (schilderijen en teksten) even iets heel anders.

De expositie van Johan Thorn Prikker vond ik heel interessant. Schilderkunst blijft voor mij toch favoriet boven de toegepaste kunst. Ik mis hierin vooral het werken met de kwast.

Bij de expositie van Thorn Prikker werd ik vooral getroffen door een aantal symbolistische tekeningen die ik aan het begin van de expositie tegenkwam. De lijnvoering in de tekeningen trokken me heel erg en nog steeds. Grote vormen, maar toch spannende lijnvoeringen. Kijk vooral naar de voeten van de werkers in zijn tekeningen. Het geeft iets ontzagwekkends. Na deze kennismaking met Thorn Prikker was ik gefascineerd geraakt door zijn werk. Zijn toegepaste, symmetrische en gestileerde werk kwam vooral tot uiting in de glas-in-loodramen. Bij dit gestileerde werk voel ik altijd een sterke verwantschap.

 

In mijn eigen werk probeer ik zo'n strakke gestileerdheid te vermijden - omdat ik niet weet wat ik er mee wil - maar het blijft me triggeren. Ik zoek in mijn werk een bepaalde losheid die ik nog niet helemaal gevonden heb en ook moeilijk kan omschrijven. Soms wordt mijn werk heel 'wiskundig' (lees minutieus ten opzicht van elkaar geplaaste vormen) opgezet, maar toch probeer ik hierin ook iets dynamisch en poetisch weer te geven. Misschien een onmogelijke opgave, maar vooral een interessante opgave. Hierbij stel ik mezelf ook vaak de vraag hoe belangrijk formele aspecten zijn?

 

Terug naar waar ik in eerste instantie voor gekomen was: het werk van Van Dongen. Het werk van Van Dongen is dynamisch en sprankelend geschilderd. Zijn portretten van voor WO I zijn intrigerend. Soms geeft hij de achtergrond een symbolische betekenis om de geportretteerde te positioneren. En dit werkt ontzettend goed. Het geeft tegelijk het portret iets vervreemdends. Na het bestuderen van het werk van Luc Tuymans en veel lezen van artikelen over Tuymans, benadrukt het werk van Van Dongen de viruositeit. Het bedachtzame dat je voelt in het werk van Tuymans is in het werk van Van Dongen niet aanwezig. Het werk is spontaner, dynamischer geschilderd. Ook is het werk van Van Dongen veel kleurrijker.

 

Een goede ervaring om twee verschillende kunstenaars zo naast elkaar te kunnen plaatsen. Tuymans vooral vanuit de verschillende interviews van de afgelopen 10 jaar en Van Dongen vanuit de beeldtaal van zijn schilderijen. Het werk van Tuymans en Van Dongen hebben voor mij raakvlakken met elkaar, terwijl ze vooral heel verschillend zijn. Het werk van Thorn Prikker staat echt op zichzelf, maar op zijn manier net zo fascinerend.

 

Winterse taferelen

In Nederland heeft het winterse weer zijn intrede gedaan. Er zijn vele centimeters sneeuw gevallen en Nederland is bedekt door een dikke laag sneeuw. Is Nederland nu hetzelfde als Finland. Hier is slechts een antwoord op mogelijk. Nee.

Het grootste verschil is dat we in Nederland duidelijk meer mensen op een klein stukje wonen. Gevolg is dat de sneeuw hier snel platgetrapt is en een ijs- en glijbaan wordt. Hierdoor is het al snel niet meer zo wleuk om buiten te wandelen. Zelfs als je naar de buitengebieden trekt, kom je veel mensen tegen. Iedereen wil genieten van de sneeuw. In Finland is dit toch ondenkbaar. Hier zitten ze ’s winters graag binnen of gaan sneeuwscooteren of langlaufen. Voor je plezier gaan wandelen begrijpen ze niet. Evenals dat je ’s winters naar Finland gaat.




De schoonheid die de natuur in dit jaargetijde heeft voor mij, zien ze niet. Vormen in de natuur komen in de sneeuw goed tot zijn recht. Wat mij deze winter opviel waren de hekken die je zo her en der tussen de weilanden ziet staan. Het donker van de houten balken, liefst met een laagje sneeuw, zijn mooie contrasterende bakens in het witte geheel.

Een ander verschil zit niet zozeer in de natuur, maar meer in de totaliteit van de natuur. In Nederland zijn de stukjes natuur klein in vergelijking met Finland. De meren daar zijn eindeloos even geven de mooiste vergezichten. De bossen zijn voornamelijk voor de industrie. Ze zijn niet ingericht voor recreatie. Geen bankjes, vuilnisbakken en wandelpaden. De enige wandelpaden zijn de wegen zelf. Door deze leegte kun je de winter intenser ervaren dan in Nederland. Daarnaast ervaar je ook gelijk je eigen nietigheid in de natuur. Je kunt uren door de bossen wandelen, maar je komt niemand tegen. Je ziet hooguit afdrukken in de sneeuw, van mens of dier.
Hieronder staan foto’s. De eerste drie van Nederlandse winterlandschappen en daarna drie Finse. Een illustratie hoe groot of klein de verschillen kunnen zijn.

Inrichting Goodbye WD

Op 13 december neem ik afscheid van Rijkswaterstaat. Dit afscheid geef ik vorm door de medewerkers van RWS uit te nodigen voor een expositie naast het gebouw van de Waterdienst.

Zaterdag de 11^de heb ik de expositie vorm gegeven. Hieronder een tipje van de sluier.

De expositie is te bezoeken op 13 december van 15:30 – 17:00. Locatie: Plaats 9 te Lelystad.

Pulchri, Jong & Dynamisch

Op 4 december 2010 is de expositie Pulchri, Jong en Dynamisch geopend bij Pulchri Studio in Den Haag. Hieronder zie je 1 van de 3 werken die op de expositie te zien is.

Zonder Titel, Olie en draad op doek, 18 x 13 cm,  2010

De expositie is nog te bezichtigen tot 9 januari 2011.

Kijk voor openingstijden op de site van Pulchri Studio.