De natuur is hier weer prachtig. Er ligt zo’n 75 cm sneeuw. Wandelingen door het bos zitten er dus niet echt in, want het is zwaar lopen als je zo extreem kunt wegzakken. Tussen de sneeuwmuren doorwandelen, als je op de paden blijft, is op zich al een hele ervaring. Inmiddels heb ik al de nodige wandelingen gemaakt. Grappig vond ik het om te ervaren hoe de iele boompjes van jaren geleden inmiddels al een stukje dikker en groter geworden zijn. Ik zal eens kijken of ik foto’s van die bomen naast elkaar kan zetten. Op sommige stukken hebben ze sinds de zomer bomen gekapt, waardoor je nu kale plekken tegenkomt, die door de dikke laag sneeuw nog extra benadrukt wordt.
Wat heb ik zoal gedaan in deze eerste anderhalve week. Ik ben donderdagavond aangekomen in Haukivuori. Altijd een hele ervaring op het station (voor zover je het ook een station kunt noemen). De trein stopt en je kunt uitstappen, maar daar is dus ook alles mee gezegd. Vrijdags heb ik geprobeerd in Finland te aarden. ’s Middags ben ik aan het werk gegaan. Mijn project ‘Das Schwarze Revier Revised’ moet ook in Finland doorgang vinden. Dus echt rustig op gang komen was er niet bij. Zaterdag was er opening van de expositie van Melanie en Tessa. Daarvoor had ik nog tijd om een wandeling buiten te maken en heerlijk door een verse laag sneeuw te banjeren. Op de opening was het behoorlijk druk. Melanie en Tessa hebben les op de lokale lagere school gegeven en een aantal van de leerlingen zijn met hun ouders langs gekomen. Ik heb gelijk veel oude bekenden weer gesproken.
Zondag ben ik aan het schilderen gegaan. Mijn schilderij moest aan het eind van de dag afgerond zijn. Ik had nog geen idee waar ik met het schilderij heen wilde, dus het was een hele zoektocht. Uiteindelijk werd het beeld wel helder, maar uitgekristalliseerd had ik het nog niet. Het schilderij kon niet wachten, dus ben ik aan de gang gegaan. Even voor 12’en had ik het schilderij afgerond. Ook deze week was het weer gelukt.
Maandag ben ik begonnen met het schilderij voor deze week. ’s Middags was er een bijeenkomst met regionale kunstenaars. Er was een aardige club gekomen. Aan het eind van het rondje, zijn Shona en ik met 3 kunstenaars meegegaan. We hebben een kijkje genomen in hun ateliers in Juva. Kari Kärkkäinen en zijn vrouw Hanna Sinikka Räty wonen en werken in een oude school. Niet van het formaat als in Nederland, maar toch een gebouw met mooie werkruimtes en helemaal afgezonderd gelegen in de natuur. Daarna meegegaan met Matti Kurkela. Hij heeft bij zijn huis een grote schuur waar hij zijn werk maakt. Het zijn sculpturen, maar helemaal geinspireerd op de Finse natuur.
Dinsdag ben ik naar het meer gewandeld. Een van mijn favoriete wandelingen, want deze plek bij het meer ligt bij een kerkje en op een hoek. Hierdoor heb je een fascinerend uitzicht over het meer. De dichtsbijzijnde overkant is ongeveer 1,5-2 km. Machtig om zo’n wit oppervlak te zien met af en toe een eilandje met bomen. Door de sneeuw was het meer helaas nauwelijks begaanbaar. Met een gevoel van vrijheid en ruimte ben ik weer terug gegaan.
Woensdag heb ik een bezoek gebracht aan Mervi. Een van de mensen in Finland met wie ik veel contact heb. Ze woont in dezelfde gemeente, maar je moet er wel 25 km voor rijden, want ze woont een heel eind aan de andere kant van het meer en bruggen kennen ze hier niet zo heel veel. Dus even een stukje site seeing vanaf de andere kant van het meer.
De rest van de week heb ik me vooral bezig gehouden met schilderen. Ik heb veel schetsen gemaakt voor mij ‘Das Schwarze Revier Revised’-werk-van-de-week. Tevens heb ik vele boompjes getekend. Ik heb besloten om elke avond een boompje te tekenen, zodat ik aan het eind van mijn verblijf vele boompjes heb. De bomen die nu in het museum hangen, kan ik dan verversen met nieuwe boompjes.
Dit was het begin van mijn avontuur in Finland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten