Begin mei ben ik een dagje naar Brussel geweest. Ik heb een bezoek gebracht aan de expositie van de Venetiaanse en Vlaamse Primitieven. Tijdens mijn opleiding heb ik me al verdiept in de schilderkunst van Florence. Onder andere via de schilderijen van Pierro della Francesca, Perugino en Fillipino Lippi. Nu dus wat meer verdieping in een andere schilderschool uit Italië.
In de schilderijen van Pierro della Francesca ging het heel erg over de geometrische vormen en hoe deze gezamenlijk te gebruiken. Wiskunde was een heel belangrijk element zijn schilderijen. In de Venetiaanse schilderijen zie je ook geometrische vormen om de ruimte te benadrukken. Tijdens deze expositie in BOZAR wordt stil gestaan bij de uitwisseling van Vlaamse schilders en de Venetiaanse schilders.
Waar zijn de overeenkomsten en waar zijn de verschillen. Zo hebben de Ventiaanse schilders het schilderen met olieverf als eerste geïntroduceerd in Italië. Ze hebben dit overgenomen vanuit Vlaanderen. Ook hebben de Vlaamse schilderijen gezorgd voor een meer psychologische benadering van de figuren die ze in Venetië schilderde. De schilderijen kregen hierdoor meer diepgang. De voorheen meer iconografische benadering van de schilderijen veranderde hierdoor sterk. Zo ging het portret van profiel naar 3/4.
Waarom spreken deze schilderijen mij aan en wat kan ik er voor mezelf mee? Dit ligt niet zozeer in de psychologische benadering, maar mogelijk meer in de iconografische interpretatie die er in het oude werk nog duidelijk aanwezig was. Ook het gebruik van de architectuur in de schilderijen spreekt mij erg aan. De expositie begon onder andere met een “portret van een patriciër” van Vittore Carpaccio. Een schilderijen die mijn interesse had gewekt. Wat een mooi schilderij. Het schilderij werkt voor mij heel erg abstract. Het gebruik van het zwart met het rode tegen de blauwe achtergrond. Mooie kleurcombinatie en abstracte vormen. Zelfs het gezicht wordt meegetrokken in die abstractie. Doet me ook erg denken aan de schilderijen van Pierro della Francesca.
Verder in de tentoonstelling waren schilderijen te zien uit het einde van de 15e eeuw. Hierin werden Maria en Jezus geportretteerd voor een wand met ramen, maar ook andere architecturale opbouwen werden gebruikt. Bij het zien van deze schilderijen voelde ik de aandrang om deze architectuur verder te gaan onderzoeken. Ik heb het gevoel dat er in deze schilderijen antwoorden liggen die ik kan gebruiken in mijn eigen werk.
Met veel plezier heb ik de expositie verder bezocht. Meest indruk wekkend vond ik het schilderij “Heilige Drievuldigheid” van Pieter Paul Rubens. De emotie, de mystiek maar ook de dieptewerking van dit schilderij vond ik erg mooi. Een schilderij die een hoop dingen op een ontzettend indrukwekkende manier bij elkaar brengt. Alleen dit schilderij was al de moeite waard om de expositie te bezoeken.
Met veel plezier kijk ik terug op deze expositie. Mooi en fascinerend werk. Ik had al langer de behoefte om me weer te verdiepen in de Renaissance en Barok, maar deze expositie heeft deze behoefte versterkt. Ook de verschillen tussen Florence, Venetië en Vlaanderen hebben me geïntrigeerd. Er volgt vast meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten